Hayat istediğimiz gibi gitmek zorunda mı?

Her birimiz parmak izleri gibi birbirinden farklı, bambaşka hayatlar yaşıyoruz. Kimimiz sıcak bir sahil kasabası, kimimiz ise soğuk bir dağ köyünde dünyaya geliyoruz.

Yaşadığımız coğrafya çoğu zaman hayatımızı, yüz tipimizi, fiziğimizi hatta duygularımızı şekillendiriyor.

Hayatımızdan çoğu zaman farklı ama genellikle bize aynı faydayı sağlayacak ortak beklentiler umuyoruz.

Eksik olduğumuz her şeyi umuyoruz.

Peki bu eksik sandığımız şeyler ya bizim için hayatımızda mücadele etme amacımızsa?

Evi yıkılan evin, evladını kaybeden evladın, sağlıksız kalan sağlığın, sevdiğini kaybeden sevginin değerini bilir. Aç kalan yemeğin, susuz kalan suyun ve parasız kalan paranın değerini bilir.

Değer bilmek için illa kaybetmek mi gerekir?

Hadi bugünden itibaren etrafımızda bizim sıradanlaştırdığımız fakat bizim için çok değerli olan şeyleri bir düşünelim.

Ailemizi, arkadaşlarımızı, işimizi ve bizim hayatımızda olmasına rağmen görmeye alışıp, şımarıkça görmezden geldiğimiz şeyleri bir kez daha gözden geçirelim.

Koşturmalı hayatımızda koştur koştur giderken neleri gözden kaçırıyoruz? Keyif aldığımız neleri yapmıyoruz mesela?

Kaybettiğimiz neden mutsuz olduk en son? Bu şey maddii miydi? Yoksa manevi miydi?

Hayat bize bazen beklenmedik şeyler sunabilir…

Ama hayat bize çoğu zaman tam da beklediğimiz şeyleri sunar!

Ben hayatı basamak tırmanmak olarak görürüm, umudunuzu kaybettiğinizde çıktığınız o basamaktan aşağı bakmayı bilin.

Bazen bu merdivenleri çıkarken ne kadar çıktığımızdan çok, ne kadar daha çıkabileceğimizle ilgileniyoruz.

Bulunduğunuz konumu ara ara kontrol edip bu konumdan da mutlu olmayı bilmek gerekiyor.

Tabii ki daha üste çıkabiliriz, tabii ki daha yükseklerden manzara izleyebiliriz. Çıktığımız seviyenin keyfini çıkaramıyorsak, çıktığımız yüksekliğin ne anlamı var ki?

Hayat istediğimiz gibi gitmek zorunda değil, hayatın istediği yöne de biz gitmek zorunda değiliz.
Hepimiz yolları farklı olsa da istediğimiz çoğu şey ortak.

Ortak duygularımızı daha yoğun yaşadığımız, şeffaf camlarımızı kırdığımız, yapmak istediklerimizi yaptığımız için ödüllendirildiğimiz bir hayat kalitesi diliyorum.

Sevgiler, selamlar.